چكيده

فراموشي تفكيكي نوعي اختلال است كه با شكاف حافظه گزارش شده به صورت گذشته نگر مشخص مي شود. اين شكاف ها شامل عدم توانايي در يادآوري اطلاعات شخصي ، معمولاً از نوع آسيب زا يا استرس زا است. فراموشي تجزيه اي معمولاً در حضور ساير شرايط رواني ، به ويژه اختلالات شخصيتي ، رخ مي دهد. در ادبيات و در عمل باليني ، اغلب با اختلالات شخصيتي DSM-IV-TR خوشه B همراه است. با اين حال ، شواهدي وجود دارد كه نشان مي دهد احتمال فراموشي جداكننده در ميان افراد مبتلا به اختلالات شخصيت خوشه C وجود دارد. در اينجا بحث در مورد انواع از دست دادن حافظه ، دو مورد فراموشي تجزيه در بيماران مبتلا به آسيب شناسي رواني Cluster C و يك بررسي متمركز است.

مقدمه

همانطور كه توسط تولوينگ تعريف شده است ، انسانها داراي سه نوع حافظه اصلي هستند. 1 حافظه اپيزوديك به ياد آوردن وقايع به گونه اي است كه مي توان يك فيلم را به ياد آورد. حافظه معنايي دانش در مورد جهان و حافظه كلمات ، تاريخ ها و حقايق است. حافظه رويه اي توانايي به خاطر سپردن روال حركتي مانند شانه زدن مو است. از بين رفتن هر يك از اين نوع حافظه ها مي تواند ناشي از آسيب ارگانيك به نئوكورتكس باشد ، همانطور كه در مورد آسيب مغزي مغزي ، عروق مغزي (CVA) ، ضايعه اشغال كننده فضا يا قرار گرفتن در معرض سمي. روش ديگر ، كمبود حافظه مي تواند ناشي از فشار رواني شديد باشد ، همانطور كه در اختلالات تجزيه ديده مي شود.

Dissociative amnesia (DA) به طور كلي رايج ترين اختلال تجزيه در نظر گرفته مي شود 2 و در كتابچه راهنماي تشخيصي و آماري (چاپ چهارم) ، متن تجديد نظر (DSM-IV-TR) به عنوان "يك يا چند قسمت از ناتواني در يادآوري اطلاعات شخصي مهم ، معمولاً از طبيعت آسيب زا يا استرس زا ، بيش از حد گسترده است كه با فراموشي معمولي توضيح داده نمي شود "

معيارهاي تشخيصي DSM-IV-TR براي فراموشي جداكننده

    آشفتگي غالب يك يا چند قسمت از ناتواني در يادآوري اطلاعات مهم شخصي است ، معمولاً از نوع آسيب زا يا استرس زا ، كه بيش از حد گسترده است و با فراموشي معمولي قابل توضيح نيست.

    اين اختلال منحصراً در جريان اختلال هويت تجزيه ، فوگا تجزيه ، اختلال استرس پس از سانحه ، اختلال استرس حاد يا اختلال جسم سازي رخ نمي دهد و به دليل تأثيرات مستقيم فيزيولوژيكي يك ماده (به عنوان مثال ، سو abuse مصرف دارو يا دارو) يا يك مورد نيست. بيماري عصبي يا ساير موارد پزشكي عمومي (به عنوان مثال ، اختلال فراموشي ناشي از ضربه به سر).

    علائم از نظر باليني باعث پريشاني يا اختلال قابل توجه در زمينه هاي اجتماعي ، شغلي يا ساير زمينه هاي مهم عملكرد مي شود.

DA مي تواند يك تصوير باليني بسيار گيج كننده ارائه دهد .4،5 تفاوت بين از دست دادن حافظه آلي و تجزيه اولين گام براي تشخيص دقيق است (جدول 2). برخلاف زوال عقل ، كه در آن فرد ممكن است اطلاعات شخصي خود را به خاطر بسپارد اما موضوعات عمومي را به ياد نمي آورد ، يك ارائه عمومي براي DA فراموشي هويت شخصي و جزئيات آسيب زا است ، اما حافظه سالم براي اطلاعات عمومي است. ساير فراموشي ها ، مانند فراموشي جهاني گذرا و فراموشي پس از ضربه ، با هر دو روش فراموشي و فراموشي آنتروگراد مداوم وجود دارد و مشكلات يادگيري اطلاعات جديد را نشان مي دهد. به جز فراموشي ، افراد مبتلا به DA از نظر شناختي سالم و منسجم به نظر مي رسند.

پيشرفت هاي اخير در فيزيولوژي مغز و اعصاب روند حافظه را از منظر زيست شناختي روشن كرده است ، اما DA همچنين داراي يك م psychologicalلفه روانشناختي قابل توجهي است. با اين حال ، شايان ذكر است كه چگونه چندين متخصص در اين زمينه DA را مفهوم سازي مي كنند. ون در هارت ديدگاه ژنتيكي در مورد تجزيه را به عنوان "فرآيند و محصول تقسيم رواني و جسمي ، كه ناشي از تأثير عواطف تروما است" توصيف كرد. . گابارد DA را به روش زير مفهوم بندي مي كند: "خاطرات خود آسيب ديده بايد جدا شود زيرا با خود روزمره كه به نظر مي رسد كنترل كامل دارد ناسازگار است." 9 برخلاف سركوب ، كه مي توان آن را تقسيم افقي در سيستم حافظه دانست. ، تفكيك شامل يك تقسيم عمودي است .10 اين منجر به از دست دادن حافظه براي دوره هاي گسسته از زمان به جاي وقايع گسسته مي شود.

تقريباً همه افراد مبتلا به DA داراي تشخيص هاي روانپزشكي همراه هستند كه در صورت عدم درمان ، فرد را مستعد ابتلا به اپوزيدهاي مكرر فراموشي مي كند .2،9 اغلب اين تشخيص ها شامل اختلالات شخصيتي است كه در DSM-IV-TR به عنوان "ذهني ماندگار" تجارب و رفتاري كه از معيارهاي فرهنگي منحرف مي شود ، با شروع در اواخر بلوغ يا اوايل بزرگسالي به شدت سراپا مي روند ، در طول زمان پايدار هستند و منجر به ناراحتي و آسيب مي شوند. " 10 اختلال شخصيت شناخته شده به سه گروه يا خوشه با خوشه A (پارانوئيد ، اسكيزوئيد ، اسكيزوتايپال) تقسيم مي شوند كه به عنوان يك فرد عجيب و غريب و غير عادي تقسيم مي شوند. خوشه B (ضد اجتماعي ، مرزي ، هيستريونيك ، خودشيفته) دراماتيك ، احساسي و نامنظم است. و خوشه C (اجتناب كننده ، وابسته ، وسواسي اجباري) به عنوان مضطرب و ترس توصيف شده است

علائم تجزيه معمولاً با اختلالات شخصيتي خوشه B در ارتباط است ، احتمالاً به اين دليل كه اين افراد اغلب داراي سابقه آسيب روحي يا جسمي هستند. اختلالات ، و DA نيز برجسته است. در تلاش براي نشان دادن اين رابطه ، دو مورد از بروز DA در بيماران با ويژگي هاي شخصيتي اجتنابي و وابسته ارائه شده است ، و پس از آن يك بررسي متمركز از ادبيات فعلي ارائه مي شود.

بيمار يك جوان 19 ساله عضو خدمت سربازي بود كه پس از مشخص شدن سطح ساليسيلات سمي در دو مورد جداگانه در بيمارستان بستري شد. هر دو بار ، او با شكايت از حالت تهوع ، عدم تعادل ، تنفس سخت ، ديافورز ، و همتمزيس به يك كلينيك مراقبت هاي اوليه مراجعه كرد. ارزيابي هاي آزمايشگاهي ميزان ساليسيلات سمي را نشان داد ، اما بيمار مصرف هر دارويي را انكار كرد ، از دست دادن حافظه را انكار كرد و بدون شكايت روانپزشكي بود.

وي در بخش روانپزشكي بستري شد ، در آنجا مشخص شد كه او مودب اما مضطرب است ، با لكنت صحبت مي كند ، در محيط ممانعت به نظر مي رسد و از بيشتر تماس هاي بين فردي اجتناب مي كند. او عليرغم علائم فيزيكي و شواهد آزمايشگاهي مصرف بيش از حد ، مصرف آسپرين را انكار كرد.

در زمان بستري شدن در بيمارستان دوم ، وي گزارش داد كه در اتاق خود يك بطري خالي آسپرين پيدا كرده است. او همچنين با برخي از عوامل استرس زا فعلي آينده بيشتري داشت. وي اظهار داشت كه پس از 11 سپتامبر با احساس وطن پرستي و خيال خدمت در كنار "قهرمانان" به ارتش پيوسته است. او پيش از اين سختي جدايي از خانواده اش را پيش بيني نكرده بود ، و نه نااميدي كه از پيدا كردن همسالان نظامي اش انتظارات او از قهرمان ايده آل را برآورده نمي كند. وي فاش كرد كه قبلاً شاهد تعرض به هم اتاقي خود توسط ساير اعضاي سرويس بوده است ، كه پس از آن تهديد به زندگي او شده بودند. مسموميت در نظر گرفته شد ، اما بعيد به نظر مي رسيد زيرا عاملان آن در زندان بودند و منتظر محاكمه بودند.

يك مصاحبه با كمك بنزوديازپين انجام شد ، اما نتوانست خاطرات مربوط به هر دو مصرف را ايجاد كند. بيمار براي كمك به تشخيص تحت آزمايش روانشناسي قرار گرفت. پرسشنامه شخصيت چند مرحله اي مينه سوتا ، چاپ دوم (MMPI-2) نشان داد كه وي سطح قابل توجهي از پريشاني را تجربه مي كند. مشخصات اعتبار ، گزارش بيش از حد از علائم را نشان مي داد ، كه تصور مي شد مربوط به ناتواني در بيان نيازهاي او به روشي پيچيده تر باشد. مصاحبه ساختاري علائم گزارش شده (SIRS) حاكي از آن است كه احتمال كمي وجود دارد كه وي علائمي را جعل مي كند و برجسته ترين موضوع در محكوميت ناقص روتر بيمار (RISB) شامل احساس طرد و بيگانگي بين فردي است.

بيمار با تشخيص محور I در مورد فراموشي تجزيه اي و تشخيص محور II از اختلال شخصيت اجتنابي از بخش روانپزشكي بستري مرخص شد. وي در هنگام بستري شدن در بيمارستان و ماههاي پس از آن قادر به يادآوري جزئيات بلعها نبود و سرانجام بدون هيچگونه پيامد بعدي روانپزشكي از خدمت فعال مرخص شد.
قابل اعتماد و متخصص:
مورد 2

بيمار دوم يك جوان 24 ساله بود كه هنگام رانندگي دچار يك دوره فراموشي جهاني شد. مقامات او را در يك وضعيت آشفته ، خسته و بي نظم در يك پمپ بنزين نشسته بودند. آنها او را به نزديكترين بيمارستان آوردند ، در آنجا با استفاده از برچسب هاي شناسايي نظامي ("سگ") شناسايي شد و براي ارزيابي بستري شد.

وي در بيمارستان تحت يك آزمايش پزشكي كامل قرار گرفت كه كاملاً طبيعي بود. تيم پزشكي وي براي كمك به تشخيص بيشتر با روانپزشكي مشورت كردند. پس از بررسي كامل سابقه خود ، از جمله داده هاي وثيقه اي از دوستان و خانواده اش ، وي مبتلا به DA تشخيص داده شد و براي درمان به بخش روانپزشكي بستري منتقل شد.

در محيط روانپزشكي ، او همكاري و خوشايندي داشت ، اما هيچ خاطره اي از زندگي خود و يا حوادث منجر به بستري شدن در بيمارستان نداشت. او مي توانست حالات احساسي خود ، از جمله "ترسيده" ، "نااميد" ، "فرسوده" و "كمي ناراحت" را شناسايي كند ، اما نمي دانست چرا چنين احساساتي را تجربه مي كند. او هفته اي دو تا سه بار علاوه بر درمان هاي استاندارد محيطي ، هيپنوتيزم مي كرد و در طي سه هفته بيشتر حافظه خود را بازيابي كرد.

اطلاعات وثيقه اي كه از طرف دوستان و خانواده اش به دست آمده نشان مي دهد كه وي "آسان گير" ، "سخت كوش" ​​و "يك پسر خوب براي حضور در خانه" است. آنها گزارش دادند كه او دوست دارد ديگران را راضي كند و از رويارويي يا درگيري بين فردي بسيار ناراحت كننده است ، ويژگي هايي كه در محيط بخش روانپزشكي نيز مشهود بود. سرانجام كشف شد كه اين جنبه هاي شخصيتي او تا حد زيادي به وقايع منتهي به بستري شدن در بيمارستان كمك مي كند.

بيمار اخيراً آموزش مقدماتي ارتش را به پايان رسانده بود. وي در حين آموزش ، اتومبيل و ساير وسايل شخصي خود را به دست دوست دخترش سپرده بود ، كه بسياري از دوستانش احساس مي كردند از او بي انصافي بهره مي برد. جاي تعجب نيست كه او حساب بانكي وي را تخليه كرد ، ماشين او را گرفت و در حالي كه او غايب بود ، دوباره به آنجا رفت. او عصباني بود و براي يافتن او ، جدا شدن از او و بازپس گيري دارايي خود مرخصي گرفته بود. با اين حال ، وقتي او را پيدا كرد ، او بسيار عذرخواهي و محبت كرد. وي با اشاره به نگراني در مورد سلامتي فرزندان و كمبود بيمه درماني به آنها پيشنهاد ازدواج داد. بيمار يادآوري مي كند كه در مورد ازدواج احتياطي دارد ، اما با توجه به مشكلات پزشكي كودكان احساس گناه مي كند كه مي خواهد رابطه را قطع كند. در طول شب ، آنها صميمي شدند و او به طور تصادفي او را به نام مرد ديگري صدا زد.

بيمار كه از اين واقعه ويران شده بود ، به پاركي رفت و در آنجا باقيمانده شب را در فكر اينكه آيا بايد زندگي خود را بكشد ، گذراند. صبح روز بعد ، وي رانندگي را به سمت ايستگاه وظيفه خود آغاز كرد. در طول راه ، او حوادث عصر گذشته را غنيمت مي شمرد و احساسات متناقض گناه و خشم را تجربه مي كرد. به دلايلي كه نمي توانست توضيح دهد ، خودش را به كنار جاده كشاند و شروع به قدم زدن به سمت آنچه كه او به عنوان "خانه" توصيف كرد ، شهري كه دوست دخترش در آن زندگي مي كرد. پمپ بنزيني كه وي پيدا شد 12 مايل با ماشينش فاصله داشت. با وجود درمان جامع محيط ، او هرگز به طور كامل خاطرات آن روز را به دست نياورد.

وي پس از ترخيص از بيمارستان ، در جلسات هفتگي روان درماني بصيرت مدار شركت كرد. پيشنهادهاي اضافي آسيب شناسي شخصيت به طور فزاينده اي مشهود شد. آزمايش روانشناختي تشخيص DA را پشتيباني مي كند و "ويژگيهاي [شخصيتي] وابسته و منفعل-پرخاشگرانه را پيشنهاد مي كند. علاوه بر اين ، روانشناس معاينه گزارش داد كه بيمار "به نظر نمي رسد توانايي صميميت سالم داشته باشد و ممكن است به طور مداوم شركايي را با مشكلات مشابه انتخاب كند." وي با تشخيص DA و ويژگي هاي شخصيتي وابسته ، پنج ماه پس از اپيزود عفوني از ارتش ترخيص شد.