كشنده ترين اختلال روانپزشكي: بي اشتهايي

اين احتمال براي افرادي كه براي اولين بار در بيست سالگي با بي اشتهايي تشخيص داده شده اند ، حتي بدتر است. طبق تجزيه و تحليل ادبيات پزشكي توسط Jon Arcelus ، MD ، PhD ، از دانشگاه لستر انگليس و همكارانش ، آنها 18 برابر خطر مرگ افراد سالم در سن خود را دارند.
اين مطالعه نشان داد كه بي اشتهايي دو برابر خطر مرگ اسكيزوفرني و سه برابر خطر مرگ اختلال دو قطبي را در پي دارد. اگرچه بي اشتهايي تا حد زيادي كشنده ترين اختلال خوردن است ، اما ميزان مرگ و مير در افراد مبتلا به پرخوري عصبي و "اختلال در خوردن كه به روش ديگري مشخص نشده باشد" نيز بالاتر از حد طبيعي است (EDNOS ، يك تشخيص معمول براي افرادي كه مخلوطي از بي اشتهايي غيرمعمول و پرخوري غيرمعمول دارند).
Arcelus و همكارانش در مقاله ژوئيه Archives of General Psychiatry نتيجه گرفتند: "ميزان مرگ و مير در افراد مبتلا به اختلالات خوردن نه تنها در افراد مبتلا به بي اشتهايي بلكه در مبتلايان به EDNOS و پرخوري نيز بسيار زياد است ، كه اين نشانگر وخيم بودن اين شرايط است."
مطالعه Arcelus مبتني بر تجزيه و تحليل داده هاي جمع آوري شده در 36 مطالعه مختلف است كه بين سالهاي 1966 و 2010 منتشر شده است. پس از تنظيم ميزان مرگ و مير براي اندازه نمونه ، محققان محاسبه مي كنند:
5.1 مرگ به ازاي هر 1000 نفر مبتلا به بي اشتهايي در سال. كم اشتهايي خطر مرگ را 5.86 برابر افزايش داد.1.7 مرگ در هر 1000 نفر مبتلا به پرخوري سالانه. پرخوري عصبي خطر مرگ را 1.93 برابر افزايش داد.3.3 مرگ در هر 1000 نفر با EDNOS در سال. EDNOS خطر مرگ را 1.92 برابر افزايش داد.بوليميا و EDNOS خطر قابل توجهي دارند. اما Arcelus و همكارانش خاطرنشان كردند كه افراد مبتلا به بي اشتهايي غالباً پرخوني مي شوند ، اما پس از آن در معرض خطر عود مجدد به بي اشتهايي هستند و خطر مرگ آنها را افزايش مي دهد.
وب سايتداروهاي ضد درددرباره انواع مختلف و نحوه كار آنها اطلاعات كسب كنيد.خودكشي يك خطر خاص است. از هر پنج مرگ بي اشتهايي يك مورد به دليل خودكشي است.
يافته ها نشان مي دهد بي اشتهايي به عنوان مهلك ترين تشخيص روانپزشكي است. ميزان مرگ و مير بي اشتهايي 5.86 به طور چشمگيري بالاتر از:
اسكيزوفرني ، كه خطر مرگ را در مردان 2.8 برابر و در زنان 2.5 برابر افزايش مي دهد.اختلال دو قطبي ، كه خطر مرگ را در مردان 1.9 برابر و در زنان 2.1 برابر افزايش مي دهد.افسردگي اساسي ، كه خطر مرگ را در مردان 1.5 برابر و در زنان 1.6 برابر افزايش مي دهد.افراد مبتلا به بي اشتهايي اغلب از ساير اختلالات روانپزشكي رنج مي برند. با اين حال ، داده هاي سازگار و كافي براي Arcelus و همكارانش وجود نداشت تا بتوانند مشخص كنند كدام اختلالات بي اشتهايي را بيشتر خطرناك مي كند.
با اين وجود سن نقش اصلي را بازي مي كند. بي اشتهايي خطر مرگ را افزايش مي دهد:
سه برابر قبل از 15 سالگي تشخيص داده مي شود.در سن 15 تا 19 سالگي 10 برابر مي شود.در سن 20 تا 29 سالگي 18 برابر مي شود.در سن 30 سالگي و بالاتر ، شش برابر تشخيص داده مي شود.