9 واقعيت اساسي در مورد اختلالات خوردن

اختلالات خوردن - از جمله بي اشتهايي عصبي ، پرخوري عصبي و اختلال پرخوري - بالاترين ميزان مرگ و مير را در بين بيماري هاي رواني دارد. با وجود تحقيقات بهبود يافته در مورد اين موضوع ، اختلالات خوردن توسط عموم مردم بسيار اشتباه درك مي شود. متأسفانه افسانه هاي مداوم پيرامون اختلالات خوردن كمك به افراد لازم براي بهبودي كامل را دشوار مي كند.
در نتيجه ، در ماه مه 2015 ، 13 سازمان مستقر در ايالات متحده با اختلال غذا خوردن ، با همكاري سينتيا بوليك ، Ph.D. ، FAED ، كه به عنوان استاد ممتاز اختلالات خوردن در دانشكده پزشكي دانشگاه كاروليناي شمالي در چاپل خدمت مي كند هيل و استاد اپيدميولوژي پزشكي و آمار زيستي در انستيتوي كارولينسكا در استكهلم ، سوئد ، "نه حقيقت درباره اختلالات خوردن" را منتشر كردند. اين سند با الهام از سخنراني دكتر Bulik در سال 2014 "9 افسانه اختلالات خوردن" در جلسه انستيتوي ملي سلامت روان براي پيشرفت تحقيق ارائه شده است.
سند Nine Truths اوج برخي تحقيقات اخير درباره اختلالات خوردن را منعكس مي كند. اميد است پيام هاي متداول اسطوره ها و انگ ها را به چالش بكشد ، درك و دلسوزي نسبت به افراد مبتلا به اختلالات خوردن را افزايش داده و به زمينه دسترسي بيشتر به درمان كافي كمك كند.
دكتر بوليك گفت ، "بهترين راه مبارزه با انگ با حقيقت است. اين اجماع "نه واقعيت" داربست جديدي است كه ما تلاش هاي خود را براي حمايت از اختلالات خوردن بر روي آن انجام خواهيم داد. متحد پيرامون اين اصول ، مي توانيم درك عمومي در مورد اختلالات خوردن را روشن كنيم و به طور م effectivelyثر از دسترسي و منابع درماني حمايت كنيم. "
در زير مقدمه اي بر اين نه واقعيت به همراه افسانه هاي مربوط به آنها است.
بي نظمي در خوردن غذا 1افسانه شماره 1: با ديدن كسي مي توانيد بفهميد كه او اختلال غذايي دارد.
حقيقت شماره 1: بسياري از افراد مبتلا به اختلالات تغذيه اي سالم به نظر مي رسند اما ممكن است به شدت بيمار باشند.
مردم معمولاً معتقدند كه شما فقط مي توانيد با مشاهده يك شخص ، اختلال در خوردن داشته باشيد. اين به اين دليل است كه بيشتر افراد تصور مي كنند فردي كه دچار اختلال غذا خوردن است بسيار لاغر است. واقعيت اين است كه اختلالات خوردن مي تواند به طرق مختلف و در ميان افراد با اندازه هاي مختلف ظاهر شود. ممكن است بيمار بودن يك فرد واضح نباشد.

بي نظمي در خوردن غذا 2افسانه شماره 2: خانواده ها مقصر هستند.
حقيقت شماره 2: خانواده ها مقصر نيستند. اعضاي خانواده مي توانند بهترين متحد بيمار و ارائه دهنده خدمات باشند.
سالها والدين - به ويژه مادران - مسئول ايجاد اختلالات خوردن بودند. اين هنوز هم به طور گسترده اي اعتقاد دارد. با تشكر از تحقيقات و تلاش هاي اخير حامي ، ما اين را نادرست مي دانيم. اختلالات خوردن به دليل تأثير متقابل پيچيده عوامل ژنتيكي و محيطي ايجاد مي شود. ما همچنين مي دانيم كه خانواده ها مي توانند قدرتمندانه در راه حل كمك كنند.

بي نظمي در خوردن غذا 3افسانه شماره 3: مادران مقصر هستند.
حقيقت شماره 3: تشخيص اختلال خوردن يك بحران سلامتي است كه عملكرد شخصي و خانوادگي را مختل مي كند.
دكتر بوليك احساس كرد سرزنش مادران بسيار زياد است ، وي اين سخنان را به عنوان يك افسانه تكرار كرد. اختلالات خوردن مي تواند كشنده باشد. آنها اثرات عميقي روي بدن دارند و در توانايي فرد اختلال ايجاد مي كنند. آنها استرس را بر كل خانواده افزايش مي دهند. با تلاش خانواده ها براي كنار آمدن با يك بحران داخلي ، وعده هاي غذايي ممكن است متشنج شود ، روابط متشنج شود و الگوهاي خانوادگي مختل شود.

بي نظمي در خوردن غذا 4افسانه شماره 4: اختلالات خوردن يك انتخاب است.
حقيقت شماره 4: اختلالات خوردن گزينه نيست ، بلكه بيماري هاي جدي بيولوژيكي است.
اختلالات خوردن اغلب به دليل بيماري هاي دلخواه و بي فايده ، يا نتيجه ي يك عامدانه رژيم غذايي شديد كنار گذاشته مي شود. با اين حال ، اين اختلالات ريشه هاي بسيار پيچيده تري دارند. آنها فقط يك رژيم غذايي سخت نيستند كه كسي بتواند به راحتي آن را ترك كند. وزن كم و الگوهاي محدود غذا خوردن از نظر بيولوژيكي عملكرد رواني فرد را تغيير داده و ريشه محكم مي گيرند.
بي نظمي در خوردن غذا 5افسانه شماره 5: اختلالات خوردن استان دختران نوجوان سفيدپوست از طبقه متوسط ​​متوسط ​​هستند.
حقيقت شماره 5: اختلالات خوردن بر افراد از هر جنس ، سني ، نژادي ، قومي ، اشكال و وزن بدن ، جهت گيري هاي جنسي و وضعيت اقتصادي - اجتماعي تأثير مي گذارد.
اعتقاد بر اين است كه اختلالات خوردن يكي از آسيب هاي زنان سفيدپوست مرفه است. اين از واقعيت دور است. اختلالات خوردن هم مردان و هم زنان ، خانواده هاي با نژاد مختلف و افرادي كه از نظر اقتصادي متنوع هستند تأثير مي گذارد. اين افسانه خطرناك باعث مي شود بسياري از كساني كه كليشه را رعايت نمي كنند تشخيص دهند كه دچار اختلال در خوردن هستند و از كمك به آنها استفاده مي كنند.