تفاوت استرس و اضطراب

تفاوت بين استرس و اضطراب چيست؟ دانستن تفاوت مي تواند اطمينان حاصل كند كه كمك لازم را دريافت خواهيد كرد.

بين استرس و اضطراب مرز خوبي وجود دارد. هر دو پاسخ احساسي هستند ، اما استرس به طور معمول توسط يك محرك خارجي ايجاد مي شود. ماشه مي تواند كوتاه مدت باشد ، مانند مهلت كاري يا درگيري با يكي از عزيزان يا طولاني مدت ، مانند فقر ، تبعيض و بيماري مزمن. افراد تحت استرس علائم ذهني و جسمي مانند تحريك پذيري ، عصبانيت ، خستگي ، درد عضلاني ، مشكلات گوارشي و مشكل خواب را تجربه مي كنند. از طرف ديگر ، اضطراب توسط نگراني هاي مداوم و بيش از حد تعريف مي شود كه حتي در صورت عدم وجود يك عامل استرس زا نيز از بين نمي روند. اضطراب منجر به مجموعه اي از علائم تقريباً مشابه استرس مي شود: بي خوابي ، مشكل در تمركز ، خستگي ، تنش عضلاني و تحريك پذيري. استرس خفيف و اضطراب خفيف به خوبي به مكانيسم هاي كنار آمدن مشابه پاسخ مي دهند. فعاليت بدني ، رژيم غذايي مغذي و متنوع و بهداشت خوب خواب شروع خوبي است ، اما مكانيزم هاي مقابله اي ديگري نيز در دسترس است. اگر استرس يا اضطراب شما به اين تكنيك هاي مديريتي پاسخ نمي دهد ، يا اگر احساس مي كنيد كه استرس يا اضطراب بر عملكرد روزمره يا خلق و خوي شما تأثير مي گذارد ، صحبت با يك متخصص بهداشت روان را در نظر بگيريد كه مي تواند به شما كمك كند درك كنيد چه چيزي را تجربه مي كنيد و ابزارهاي اضافي كنار آمدن با شما فراهم مي كند به عنوان مثال ، يك روانشناس مي تواند به شما كمك كند تا تشخيص دهد كه آيا شما يك اختلال اضطرابي داريد يا خير. اختلالات اضطرابي از نظر شدت و مدت دوام با اضطراب كوتاه مدت متفاوت است: اضطراب به طور معمول براي ماه ها ادامه دارد و بر روحيه و عملكرد تأثير منفي مي گذارد. برخي از اختلالات اضطرابي ، مانند آگورافوبيا (ترس از مكان هاي عمومي يا فضاي باز) ، ممكن است باعث شود فرد از انجام فعاليت هاي لذت بخشي اجتناب كند يا ادامه كار را دشوار كند. اختلالات اضطرابي شايع است. براساس موسسه ملي بهداشت روان ، 19 درصد آمريكايي هاي بالاي 18 سال در يك سال گذشته داراي اختلال اضطراب بوده اند و 31 درصد از آمريكايي ها در طول زندگي خود دچار اختلال اضطراب خواهند شد. يكي از شايع ترين اختلالات اضطرابي ، اختلال اضطراب عمومي است كه هر ساله حدود 3٪ از بزرگسالان را مبتلا مي كند. براي تشخيص اين بيماري ، پزشك باليني به دنبال علائمي مانند نگراني بيش از حد و سخت كنترل كننده است كه در بيشتر روزها در طي شش ماه رخ مي دهد. نگراني ممكن است از موضوعي به موضوع ديگر بپرد. اختلال اضطراب عمومي نيز با علائم جسمي اضطراب همراه است.

نوع ديگر اختلال اضطراب ، اختلال هراس است كه با حملات ناگهاني اضطراب مشخص مي شود كه ممكن است باعث تعريق ، سرگيجه و نفس نفس زدن در فرد شود. اضطراب همچنين ممكن است به صورت هراسهاي خاص (مانند ترس از پرواز) يا اضطراب اجتماعي كه با ترس فراگير از موقعيت هاي اجتماعي مشخص مي شود ، بروز كند. اختلالات اضطرابي را مي توان با روان درماني ، دارو يا تركيبي از اين دو درمان كرد. يكي از پركاربردترين رويكردهاي درماني ، درمان شناختي رفتاري است كه بر تغيير الگوهاي فكري ناسازگار مربوط به اضطراب متمركز است. درمان احتمالي ديگر ، مواجهه درماني است كه شامل مقابله با عوامل محرك اضطراب به روشي ايمن و كنترل شده به منظور شكستن چرخه ترس در اطراف ماشه است.